Secesja

We Francji i Belgii odpowiedź znaleziono w naturalnym królestwie. Art Nouveau, „nowa sztuka”, która pojawiła się około 1890 roku, rozwija się dzięki eleganckim krzywiznom przypominającym łodygi roślin wodnych. W projektach Hectora Guimarda i René Lalique wszystko płynie, formy falują jak włosy na wietrze. W związku z tym eleganckie ptaki, tajemnicze rośliny i piękne młode kobiety to najpopularniejsze motywy projektowe, również w obszarze biżuterii. Poza tym uwielbiała od czasu do czasu mocne kolory. Wykonana głównie z żółtego złota i srebra, kolorowa emalia często odgrywa główną rolę, na przykład do wyściełania skrzydeł ważek lub pokrywania nią bogatych kwiatów.

W krajach niemieckojęzycznych te pomysły z Francji zostały początkowo przyjęte z wdzięcznością. Po monachijskim czasopiśmie „Jugend” styl ten nazwano Art Nouveau. Jednak wkrótce po 1900 roku formy stały się mniej naturalistyczne i zwyciężyła tendencja do geometrii. Projekty Wiener Werkstätte pod kierownictwem Josefa Hoffmanna definiują tu teraz styl, kolory schodzą na dalszy plan, a formy prowadzą do klasycznego modernizmu.

W tym samym czasie, co ostatnie tchnienia Belle Époque, secesja stworzyła własny ruch artystyczny. Już z późniejszym modernizmem podzielał swoje twierdzenie, że chce projektować całe życie w sensie totalnego dzieła sztuki, od domu przez suknię po pierścionek.